Celem badań była ocena efektywności sieci pajęczych jako narzędzia do indykacji zanieczyszczeń komunikacyjnych powietrza atmosferycznego. Wykorzystano sieci gatunku Malthonica silvestris (l. KOCH, 1872) należącego do rodziny Agelenidae. Pajęczyny oceniono pod kątem zawartości dwóch metali ciężkich (ołów i cynk) związanych z emisjami pochodzącymi z komunikacji drogowej. Otrzymane wyniki zestawiono z pomiarami wykonanymi metodami klasycznymi oceny jakości powietrza atmosferycznego (impaktory). Wysokie stężenia obydwu badanych metali odnotowano na trzech stanowiskach badawczych zlokalizowanych w miejscach o wysokim natężeniu ruchu kołowego we Wrocławiu, z kolei na obszarach o mniejszym natężeniu ruchu odnotowano niższe i statystycznie istotne wartości tych metali. Takie same wyniki otrzymano przy zastosowaniu obydwu metod (sieci pajęczych i metody klasycznej). Jednakże, silne pozytywne korelacje obserwowano jedynie w przypadku ołowiu i cynku związanych z frakcją pyłu drobnego PM1 i tych samych metali zidentyfikowanych na sieciach pajęczych. Stwierdzono także silną dodatnią korelację w przypadku stężeń Zn i Pb odnotowanych na sieciach pajęczych i frakcją pyły mierzonego metodą klasyczną PM2.5 (ale nie metalami!). Ponadto, nie zaobserwowano żadnych istotnych statystycznie korelacji między stężaniami metali i frakcjami pyłu mierzonymi obiema metodami. Co więcej, wyniki analizy wariancji wskazują na brak homogeniczności oraz istnienie różnic istotnych statystycznie między stężaniami metali zarejestrowanymi na sieciach i za pomocą metody klasycznej. Jako że stwierdzone korelacje można uznać za przypadkowe, nie rekomenduje się wykorzystania sieci zamiennie z metodą klasyczną oceny jakości powietrza atmosferycznego. Jednakże, tak jak inne bioindykatory, sieci stanowią doskonałe narzędzie do monitoringu powietrza ze względu na łatwość poboru próbek, możliwość oceny zanieczyszczeń długoterminowych, dostępność. Brak zależności od światła i dostępność przez cały rok czyni je narzędziami znacznie bardziej przydatnymi do bioindykacji niż obecnie powszechnie wykorzystywane mchy, rośliny czy porosty.
